Historia Kickboxingu

Trudno jest ustalić pochodzenie kickboxingu, kiedy powstał i skąd dokładnie pochodzi. Podobno ta dyscyplina sportu wywodzi się z boksu tajskiego (muay thai). Inne źródła wskazują na bezpośredni związek z karate lub na pochodzenie od kung fu i taekwondo. Jedno jest pewne, kickboxing japoński oraz amerykański przebyły swoją własną, osobliwą drogę rozwoju na własnych kontynentach.

Kickboxing japoński
Osamu Noguchi, Japończyk, promotor boksu w Japonii i jednocześnie trener Kyokushin Karate, często podróżował do południowo-wschodniej Azji w celu organizowania walk boksu. W tamtej części Azji święcił triumfy bok tajski (muay thai), m.in. dzięki swojej skuteczności w walce.
Noguchi wraz innym japońskim trenerem Kyokushin Karate, Kenji Kurosaki, przestudiowali dokładnie boks tajski, udoskonalili metody treningowe, dołączyli elementy bosku oraz techniki nożne i w ten sposób opracowali nową sztukę walki, nazwaną Kickboxing. W walce dozwolone były kopnięcia, uderzenia pięściami, kolanem, łokciem, a także właściwe dla karate rzuty i ciosy głową. W późniejszych latach z tych dwóch ostatnich technik zrezygnowano.

Kickboxing stał się popularną dyscypliną sportową w Japonii w latach 60-tych i 70-tych. Był nawet transmitowany w telewizji. W tym kraju powstał pierwszy Związek Kicboxingu. Ponowny rozkwit tego sportu kontaktowego nastąpił w 1993 r. wraz z założeniem organizacji K1.

Kickboxing amerykański
Historia powstania kickboxingu w Stanach Zjednoczonych jest nieco inna od drogi przebytej przez „kickboxing japoński”.
Ograniczenia w walkach karate polegających na „pozorowanej walce”, bezkontaktowej, w której należało unikać uderzenia przeciwnika, i jednocześnie należało polegać na punktacji sędziów wywołały poszukiwania innej formy walki. Takiej walki, która nada realność, efektywność, pozwoli na używanie pięści i nóg.

Tak powstało (na początku lat 70-tych) full-contact Karate. Jej prekursorem był Mike Anderson, były karateka. Dopuszczalne tutaj były uderzenia pięścią oraz kopnięcia, aż do nokautu przeciwnika.
Walki były prowadzone bez podziału na kategorie wiekowe, bez ochraniaczy na typowych dla karate matach, które później wyparł ring. Wprowadzenie czytelnych zasad i wprowadzenie sprzętu ochronnego wpłynęło na dynamiczny rozwój kickboxingu.